+29 Αρμενίζοντας στη Μεξικανική Ριβιέρα
Αρμενίζοντας στη Μεξικανική Ριβιέρα
Ο γραφίστας, εικονογράφος και ζωγράφος Αντώνης Ασπρόμουργος, άφησε τα πάτρια εδάφη για το αξιοζήλευτο “California dreaming»! Μόλις είδαμε στο TravelsByTravelers ότι ετοιμαζόταν για κρουαζιέρα στη Μεξικανική Ριβιέρα, του ζητήσαμε περιγραφή και φωτογραφίες!
Ένας από τους πιο δημοφιλείς τρόπους για να επισκεφθείς την Μεξικανική Ριβιέρα -ειδικά για τους Αμερικάνους- είναι με κρουαζιερόπλοιο, με αφετηρία την Καλιφόρνια και συγκεκριμένα το Σαν Ντιέγκο. Επιλέξαμε το κρουαζιερόπλοιο της Ολλανδικής εταιρίας Holland America Line που διοργανώνει επταήμερες κρουαζιέρες με στάσεις σε τρείς γνωστούς προορισμούς, τα Cabo San Lucas, Mazatlan και Puerto Vallarta. Στόχος μας βέβαια ήταν η ξεκούραση που προσφέρει ένα τέτοιου είδους ταξίδι, με κερασάκι στη τούρτα, μια γεύση από τα παραθαλάσσια θέρετρα του Μεξικού.
Στο πλοίο
Το ταξίδι ξεκίνησε με τον απαραίτητο έλεγχο αποσκευών και διαβατηρίων, φωτογράφιση και ηλεκτρονική κωδικοποίηση όλων των προσωπικών στοιχείων που μεταφέρονται αυτόματα σε μια ηλεκτρονική κάρτα με το όνομά σου. Καθώς το ταξίδι είναι all inclusive, η κάρτα αυτή λειτουργεί σαν κλειδί για την καμπίνα, πιστωτική κάρτα για αγορές εντός του πλοίου και επίσης για τον έλεγχο των μετακινήσεων των επιβατών εντός και εκτός πλοίου.
Ευτυχώς είχαμε φροντίσει αρκετά νωρίς να κλείσουμε -σε πολύ καλή τιμή- μια σουίτα στο πλοίο (66 τετραγωνικών μέτρων παρακαλώ!) με δικό της living room, dressing room, jacuzzi, βεράντα και πολλά άλλα. Το ίδιο δωμάτιο έναν μήνα αργότερα θα είχε σχεδόν την διπλάσια τιμή, και αυτό γιατί η περίοδος ακριβώς μετά τις χριστουγεννιάτικες γιορτές θεωρείται low season, και έτσι οι εταιρίες κάνουν προσφορές για να προσελκύσουν κοινό.
Η πρώτη μιάμιση μέρα εν πλω και χωρίς στάση, ήταν υπεραρκετή για να μπούμε στη ζωή του πολυτελέστατου πλοίου και τις δραστηριότητες που προσφέρονται στους ταξιδιώτες. Γυμναστήριο, πισίνα, spa, γκαλερί, εστιατόρια, θέατρo, bars, καζίνο, και να θες, δεν υπάρχει περίπτωση να βαρεθείς.
Το ενδιαφέρον βέβαια είναι ότι για να πραγματοποιηθεί μία κρουαζιέρα συνυπάρχουν δύο παράλληλες επιχειρήσεις με διαφορετικές αρμοδιότητες: η μία είναι η πλοιοκτήτρια που φροντίζει για τον ασφαλή πλου και η άλλη η ξενοδοχειακή που ασχολείται αποκλειστικά με την εξυπηρέτηση των πελατών, τις μετακινήσεις, τις ξεναγήσεις. Γενικός «Άρχων» του πλοίου είναι σαφώς ο καπετάνιος και μετά ακολουθούν οι υπαξιωματικοί και τα στελέχη του «ξενοδοχείου» Το προσωπικό και οι τεχνικοί που φροντίζουν το πλοίο δεν έρχονται σχεδόν ποτέ σε επαφή με τους ταξιδιώτες. Ζουν στα πιο χαμηλά διαμερίσματα σ’έναν δικό τους παράλληλο κόσμο μόνο για το προσωπικό. Απίστευτο να το σκεφτεί κανείς…
Στις 982 καμπίνες του πλοίου μπορούν να φιλοξενηθούν 1964 επιβάτες, το δε πλήρωμα των 38 διαφορετικών εθνικοτήτων ξεπερνά τα 800 άτομα!
Οι συνταξιδιώτες μας ως επί το πλείστων, ήταν συνταξιούχοι διαφόρων ηλικιών, νεόνυμφα ζευγάρια, κάποιες -λίγες- οικογένειες με παιδιά, και ελάχιστοι έφηβοι. Ένα πολύχρωμο παζλ από Αμερικάνους, Αφροαμερικάνους, Καναδούς, Μεξικανούς, Φιλιππινέζους και Ιάπωνες που για λίγες μέρες έβαλαν τη καθημερινότητα και τα προβλήματα στην άκρη, to enjoy life!
Πρώτος σταθμός: Cabo San Lucas
‘Ένας καταγάλανος όρμος κριμένος πίσω από επιβλητικούς άγριους βραχώδεις σχηματισμούς είναι η πρώτη εικόνα όταν φτάνεις στον όρμο του Cabo San Lucas. Η στάση είναι οκτάωρη, έτσι αποφασίσαμε να πάμε για whale watching.
Με μια από τις ειδικές βάρκες μας μετέφεραν στην πολύβουη και κοσμοπολίτικη μαρίνα, με ένα πλήθος πελεκάνων και πουλιά γαλέρες να περιφέρονται πάνω από τα κεφάλια μας, ενώ ανάμεσα στις βάρκες, θαλάσσιοι λέοντες κολυμπούσαν χαριτωμένα περιμένοντας κάποιο «φιλοδώρημα» από τις περαστικές τράτες.
Καταφέραμε να δούμε και να αποθανατίσουμε μερικούς φυσητήρες με τα μωρά τους ενώ ο ξεναγός μας πληροφορούσε για τα είδη και την βιοποικιλότητα του κόλπου που είναι διάσημος ως «μαιευτήριο φαλαινών» όταν αυτές κατεβαίνουν από την Αλάσκα για αναπαραγωγή. Εάν ένα στοιχείο επικρατεί στο λιμάνι του Cabo San Lucas, αυτό είναι το χρώμα!. Δεκάδες τουριστικά μαγαζιά με σουβενίρ τα περίφημα σομπρέρος σου τραβάνε το μάτι. Τα πολύχρωμα παραδοσιακά κτήρια, οι λάτιν μουσικές που παίζουν στη διαπασών και οι μαργαρίτες με εξαιρετικές τεκίλες συνδυασμένες με εκρηκτικά πικάντικα nachos ήταν η πρώτη γεύση από το ολοζώντανο Cabo San Lucas. Επιστρέψαμε στην καμπίνα μας με τον μεταδοτικό ενθουσιασμό των Μεξικανών και ελαφρώς ζαλισμένοι από το tequila testing.
Δεύτερη στάση: Mazatlan
Την επόμενη μέρα μετά από ολονύκτιο ταξίδι, ήμασταν από το πρωί στο λιμάνι του Mazatlan.
Η πρώτη εικόνα είναι κάπως περίεργη γιατί η προβλήτα και το λιμάνι είναι αρκετά βιομηχανικά αλλά γειτονεύουν με όμορφους καταπράσινους λόφους που φιλοξενούν πολύχρωμες κατοικίες και πολυτελή ξενοδοχεία. Περπατήσαμε μέσα στην γεμάτη από νεοκλασικά βαμμένα στα πιο εξαντρίκ χρώματα πόλη και διαπιστώσαμε την αγάπη των Μεξικάνων για την τέχνη αφού σε κάθε πλατεία πρωταγωνιστούσε κάποιο σύγχρονο η κλασικό γλυπτό. Το Mazatlan είναι γνωστό σε όλο το Μεξικό για τις γαρίδες του, έτσι δεν χάσαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε πεντανόστιμες σαλάτες με γαρίδες σαφώς, αλλά και.. Ελληνική φέτα παρακαλώ που η φήμη της έχει εξαπλωθεί σε όλη την βόρεια και νότια Αμερική.
Αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν ότι κάθε σαββατοκύριακο οι ιδιοκτήτες των εστιατορίων στην κεντρική πλατεία Plazuela Machado οργανώνουν ένα live traditional music show όπου κάθε κατάστημα στρώνει τα τραπέζια του γύρω στους πεζόδρομους της πλατείας και οι πελάτες απολαμβάνουν το δείπνο τους υπό την υπόκρουση αυθεντικής μεξικάνικης μουσικής. Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να το ζήσουμε γιατί έπρεπε να επιστρέψουμε στο κρουαζιερόπλοιο πριν τις 6:00 μ.μ. Η άλλη πλευρά του νομίσματος των οργανωμένων διακοπών!
Τρίτη στάση: Puerto Vallarta
Το επόμενο και τελευταίο λιμάνι του προορισμού μας ήταν το Puerto Vallarta. Οι σταρ του Χόλυγουντ ανακάλυψαν τον τροπικό παράδεισο του Κόλπου Μπαντέρας τη δεκαετία του 1960.
Το Puerto Vallarta υπήρξε το σκηνικό για πολλές μεγάλες παραγωγές του Χόλιγουντ; Η πρώτη -και καθοριστική για τον τόπο- ήταν «Η νύχτα της Iguana» του John Huston βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Tennessee Williams στις αρχές της δεκαετίας του 60. Στο Puerto Vallarta είναι λοιπόν που ο Richard Burton και η Ava Gardner συναντιούνται και ζουν τον παθιασμένο έρωτά τους.
Ο Richard Burton με την Ava Gardner 
Με την Elizabeth Taylor
Παράλληλα με τα γυρίσματα, τον πραγματικό -και παράνομο τότε- έρωτα, ο Burton τον έζησε με την Elizabeth Taylor… Ακολουθεί ένα μικρό βίντεο με θέμα τα γυρίσματα της Νύxτας του Ιγκουάνα με παλιά πλάνα της περιοχής του Puerto Vallarta
Από τη δεκαετία του 60 και μετά, λοιπον, το Πουέρτο Βαγιάρτα θεωρείται ένα από τα κορυφαία θέρετρα του Μεξικού στον Ειρηνικό. Μπορεί να εκτείνεται σε μήκος 40 χλμ., αλλά το κέντρο του, η καρδιά του, κτυπάει στη παλιά πόλη, το Viejo Vallarta. Είχαμε 2 ώρες παραπάνω στο τελευταίο προορισμό μας οπότε ξεκινήσαμε από πολύ νωρίς να απολαύσουμε ένα οχτάωρο σούπερ πρόγραμμα!
Με ένα καταμαράν μας μετέφεραν εκτός πόλης, σε έναν από τους πολυάριθμους όρμους που βλέπουν τον νότο. Για αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα εκτείνεται ένα καταπράσινο τροπικό δάσος με δέντρα που καταλήγουν κυριολεκτικά στο νερό και εκεί είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε από κοντά μια μητέρα φυσητήρα με το μωρό της να κάνουν ακροβατικά κόλπα κυριολεκτικά πάνω από τα κεφάλια μας.
Ύστερα κάναμε καγιάκ σε σχετικά κοντινή απόσταση από τις φάλαινες, και δεν σας κρύβω τον φόβο που με συντρόφευε καθ’ όλη την διάρκεια, γιατί όπου υπάρχουν φάλαινες υπάρχουν και καρχαρίες! Τα δε νερά του Ειρηνικού δεν τα λες και τα πιο ήρεμα… Τέλος πάντων επιζήσαμε για να το θυμόμαστε! Έπειτα από αυτή την μοναδική εμπειρία μας πήγαν σε έναν άλλο όρμο όπου βρισκόταν ένα κουκλίστικο χωριό με το όνομα Yelapa. Η πρόσβαση γίνεται μόνο με βάρκα ή με άλογο, μέσα από μονοπάτια στο δάσος. Το χωρίο χτίστηκε από ντόπιους ψαράδες και απέκτησε ηλεκτρισμό μόλις τα τελευταία 6 χρόνια. Ακολουθήσαμε τον ξεναγό μας ανάμεσα στις καλύβες που έκρυβαν περίεργες παιδικές φατσούλες, ενώ οι μητέρες με τις παραδοσιακές κοτσίδες προσπαθούσαν να μας πουλήσουν φανταχτερά σουβενίρ. Έπειτα από μικρή διαδρομή μέσα στο πυκνό τροπικό δάσος, βρεθήκαμε μπροστά σε έναν εντυπωσιακό μικρό καταρράκτη.
Οι πιο τολμηροί κολύμπησαν και φωτογραφήθηκαν μέσα στα παγωμένα νερά ενώ εμείς κλέβαμε λήψεις από ένα μασκότ Ιγκουάνα-τουριστική παγίδα που οι ντόπιοι πρόσφεραν (επί πληρωμή εννοείται) προς φωτογράφιση. Στην υπέροχη παραλία του χωριού δοκιμάσαμε κοκτείλ μέσα σε καρύδες που αφθονούν στην περιοχή και απολαύσαμε τον ήλιο και τα κρυστάλλινα, ελαφρώς παγωμένα νερά.
Επιστρέψαμε στην πόλη και με ένα ταξί βρεθήκαμε στην πλαζ του Viejo Vallarta. Χιλιάδες μεξικάνοι όλων των ηλικιών και «χρωμάτων» κατέκλυζαν στην κυριολεξία και το τελευταίο μέτρο αμμουδιάς σε μια από τις πιο διάσημες παραλίες της πόλης. Παρέες νεαρών τραγουδούσαν τοπικά μεξικάνικά hit με την βοήθεια στερεοφωνικών που κουβαλούσαν στην παραλία και χόρευαν στην άμμο. Σκέφτηκα ότι οι μεξικάνοι μπορεί στην καθημερινότητα τους να δυσκολεύονται οικονομικά, αλλά σαν κι εμάς τους Έλληνες ξέρουν να διασκεδάζουν! Έχουν δε μια βαθιά αγάπη για την κουλτούρα τους και τη φύση που τους περιβάλλει. Έτσι μου φάνηκε, δηλαδη.
Πίσω στη βάση μας
Κλείσαμε την γεμάτη μέρα μας με παραδοσιακές μαργαρίτες και chimichanga (γεμιστές τηγανιτές πιτούλες με γαρίδες και λαχανικά)…καυτερά ασφαλώς και επιστρέψαμε στο κρουαζιερόπλοιο Oosterdam. Ο δρόμος της επιστροφής για το Σαν Ντιεγκο διήρκησε δύο ήρεμες και ξεκούραστες μέρες εν πλω. Για μας τους ταξιδιώτες δηλαδή, γιατί εκεί συνειδητοποίησα το πόσο σκληρά βγάζει το μεροκάματό του το πλήρωμα που φαινομενικά κάνει μια «λαμπερή» δουλειά.
Τι γεύση μου άφησε αυτή η πρώτη μου κρουαζιέρα και δη σε εξωτικό -για μένα- προορισμό: πέρα από την αστάθεια (έκανα 3 μέρες να ξαναπερπατήσω σε ευθεία, sea legs το λένε οι Αμερικάνοι ), τις εικόνες και τις νέες εμπειρίες, θα’λεγα ότι έμαθα κι άλλα για την ανθρώπινη φύση και συμπεριφορά. Το να γίνεσαι για μία εβδομάδα μέλος μίας ετερόκλιτης μικρής κοινωνίας διαφορετικών εθνοτήτων, συνηθειών και ηλικιών είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, αν και ώρες ώρες μπορεί να τεστάρει το χαρακτήρα σου!
Από μια τέτοιου είδους κρουαζιέρα δεν μπορείς να περιμένεις τρελές περιπέτειες σε κάθε λιμάνι, γιατί ο χρόνος είναι πάντα περιορισμένος και όλα είναι προγραμματισμένα στη λεπτομέρεια. Όμως και πάλι είμαι πανευτυχής που το έζησα και σαφέστατα θα το ξαναεπιχειρήσω, σοφότερος πλέον! Ο προορισμός ακόμη άγνωστος, όμως όπως γράφει και ο αγαπημένος μου Καβάφης…
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο…
Tips
-Προσοχή στο φαγητό! Στις κρουαζιέρες είναι άφθονο και δωρεάν και είναι πανεύκολο να χρειάζεστε δίαιτα στην επιστροφή!
-Τσεκάρετε καθημερινά το πρόγραμμα ημέρας γιατί τα show και οι παραστάσεις είναι Χολιγουντιανού επιπέδου! Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, μην τα σνομπάρετε, είναι τόσο «εξωτικά» που δεν πρέπει να τα χάσετε (κάτι σαν τα δικά μας μπουζούκια για τους τουρίστες)!
-Αν πάτε με τον/την αγαπημένο/η σας αφεθείτε στο ρυθμικό λίκνισμα του πλοίου και εκτιμήστε τη στιγμή με ένα καλό Bordeaux στο μπαλκόνι της καμπίνας σας με το φεγγάρι να καθρεπτίζεται στον ωκεανό. Μην ανησυχείτε, όλα θα είναι εκεί που τα αφήσατε με την επιστροφή σας. Carpe diem και θα με θυμηθείτε!
