+15 Zhouzhuang, η Βενετία της Ανατολής
Zhouzhuang, η Βενετία της Ανατολής
Μια μονοήμερη εκδρομή κοντά στην πολυπληθέστερη πόλη της Κίνας, τη Σανγκάη οδηγεί τη Μάγια Τσόκλη σε έναν μικρό υδάτινο παράδεισο που έγινε διάσημος χάρη σε ένα έργο Τέχνης.
Αρμενίζοντας τα κανάλια του Zhouzhuang, αγαπημένο προορισμό εσωτερικού τουρισμού, ο επισκέπτης ταξιδεύει στην Ιστορία της περιοχής και ηρεμεί από τους φρενήρεις ρυθμούς των Κινεζικών “γιγαντουπόλεων”.
«Ωραία η Σανγκάι, ωραία τα lounge bars στο Bunt, ωραία τα καταστήματα του Xintiandi, αλλά θα επιθυμούσαμε να δούμε και κάτι πιο «κινέζικο» είπαμε στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου μας. Που προτείνετε να πάμε?» «Να πάτε στον επίγειο παράδεισο του Yangzhou, στις όχθες του ποταμού Υangtze, όπου ο Μάρκο Πόλο υπηρέτησε τον Μογγόλο αυτοκράτορα Κουμπλάι Χαν! Βέβαια, είναι 5 ωρίτσες με το τραίνο… Η τότε επισκεφθείτε τις φημισμένες υδάτινες πολιτείες μας, που προστατεύονται και από την Ουνέσκο!»
Για να επισκεφτείς τη Zhouzhuang οφείλεις να πληρώσεις εισιτήριο εισόδου 100 γιουαν, που ισοδυναμούν με 12,5 ευρώ.
Ο κλήρος έπεσε στις υδάτινες πολιτείες και στη Zhouzhuang, μιάμιση ώρα δρόμος από τη Σανγκάη. Όσο απομακρυνόμασταν από τη πολυπληθέστερη πόλη της Κίνας, τόσο μειώνονταν και οι λατινικές επιγραφές, μέχρι που στη κυριολεξία δεν ξέραμε που βρισκόμασταν. «Δυτικά της Σανγκάης» μας πληροφόρησε ο νεαρός ξεναγός μας και φοιτητής μέσων μαζικής επικοινωνίας, Troy.
“Η διπλή γέφυρα-αναμνήσεις του χωριού μου” Chen Yifei
«Βρισκόμαστε στη «Βενετία της Ανατολής» που έγινε γνωστή το 1984 όταν μία ελαιογραφία της πόλης με τίτλο «Ανάμνηση του χωριού μου» του διάσημου -μακαρίτη πλέον- ζωγράφου και σκηνοθέτη Chen Yifei, κέρδισε λαμπρές κριτικές στις Ηνωμένες Πολιτείες και αγοράστηκε από τον Armand Hammer που διηύθυνε τότε την Occidental Petroleum Corporation. Σε μια επίσκεψή του στη Κίνα, ο Αμερικάνος δώρισε τον πίνακα στον Deng Xiaoping, ο κόσμος συνειδητοποίησε την ομορφιά του τόπου και η Zhouzhuang έγινε τουριστικός πόλος έλξης. Σήμερα περισσότεροι από 2 εκατομμύρια Κινέζοι επισκέπτονται κάθε χρόνο την πόλη που ζει από τον τουρισμό.»
Πραγματικά, η Zhouzhuang είναι μια γραφική, ιστορική πολίχνη χτισμένη πάνω σε νησάκια που χωρίζονται από κανάλια και συνδέονται με μικρές ή μεγαλύτερες πέτρινες γέφυρες. Εκτός από το υδάτινο στοιχείο, αυτό που κάνει τη Zhouzhuang γοητευτική, είναι το γεγονός ότι διατηρεί σε πολύ μεγάλο βαθμό το τοπικό της χρώμα, τις παραδόσεις και κυρίως, την αυθεντική της αρχιτεκτονική, όπως αυτή διαμορφώθηκε μεταξύ 13ου και 19ου αιώνα, στη διάρκεια της κυριαρχίας των δυναστειών Yuan (1271-1368), Ming (1368-1644) και Qing (1644-1911), όταν η πόλη γνώρισε μεγάλη οικονομική άνθιση χάρη στο εμπόριο.
Από τη καρδιά της Zhouzhuang, τα κανάλια εκτείνονται ακτινωτά, παράλληλα με τα πλακόστρωτα σοκάκια στην ξηρά. Εκατοντάδες μικρά μαγαζάκια πωλούν τοπικές χειροτεχνίες, κεντήματα, ακουαρέλες, ξυλόγλυπτα, καλλιγραφίες και φυσικά πέρλες, ρούχα και γρήγορο φαγητό.
Οι επισκέπτες περιφέρονται νωχελικά, φωτογραφίζονται με υπερσύγχρονες φωτογραφικές μηχανές –που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τον περιβάλλοντα χώρο- στις επαύλεις και τα ιστορικά κτίσματα, ποζάρουν μπροστά στις πέτρινες γέφυρες, σταματούν να ξαποστάσουν στα παραδοσιακά τεϊοποτεία. Κάτω από τις 14 γέφυρες της μικρής πόλης, κάτω από τις δροσερές σκιές που δημιουργούν οι κλαίουσες, αρμενίζουν οι βάρκες φορτωμένες θαυμαστές που ζητούν από τους βαρκάρηδες-γονδολιέρηδες, να μιμηθούν τους βενετσιάνους συναδέλφους και να τραγουδήσουν κι αυτοί άσματα που μιλούν για έρωτες, δυναμικούς άρχοντες και ιστορικές στιγμές.
Υπομένοντας τον παράφωνο “γονδολιέρη” μας
Αρμενίσαμε κι εμείς, υπομείναμε τον πιο παράφωνο βαρκάρη της πόλης και περπατήσαμε στα απομονωμένα στενά, μακριά από τις ορδές των τουριστών. Εκεί, ούτε καταστήματα, ούτε ξεναγοί: μικρές πλατείες όπου καλλιεργούνται τα απαραίτητα προς το ζην, χαμηλά σπίτια με ανοικτές αυλές, ταοϊστικοί χώροι λατρείας.
Ήπιαμε τσάι χρυσανθέμων και μπήκαμε σε επαύλεις εντυπωσιακές, όπως αυτή του οίκου Shen. Χτίστηκε το 1742 και αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της αρχιτεκτονικής των Qing αλλά και του πολυτελούς τρόπου ζωής των πλουσίων της φεουδαρχικής Κίνας, αφού ανήκε στον απόγονο του πρώτου εκατομμυριούχου της περιοχής.
Σε μια συνολική έκταση 2.000 τετραγωνικών μέτρων, τα 100 και πλέον δωμάτια του Οίκου Shen μοιράζονται σε τρεις πτέρυγες, που συνδέονται με στοές και διαδρόμους. Η πρώτη περιλαμβάνει την προβλήτα, όπου έδεναν τα πλοιάρια της οικογένειας και όπου οι υπηρέτες έβαζαν μπουγάδα. Στη δεύτερη πτέρυγα βρίσκεται ο Πύργος της Πύλης, με την περίτεχνη διακόσμηση και τις αίθουσες όπου οι ένοικοι έπαιρναν το τσάι τους ή υποδέχονταν καλεσμένους. Η τρίτη πτέρυγα αποτελείται από ένα σύμπλεγμα κτισμάτων που φιλοξενούσε τα ιδιαίτερα διαμερίσματα της οικογένειας, διακοσμημένα με κομμάτια της εποχής Ming και Qing. «Ο Οίκος Shen έχει χρησιμοποιηθεί ως σκηνικό για πολλές κινέζικες ταινίες.» μας τόνισε ο Troy.
Ύστερα, περπατήσαμε μέχρι τις Δίδυμες Γέφυρες που αποτύπωσε ο Chen Yifei στο διάσημό του πίνακα και φτάσαμε στον αναστυλωμένο Πύργο Milou, που τη δεκαετία του 1920 λεγόταν «Καπηλειό του Den» και ήταν τόπος συγκέντρωσης των διανοούμενων.
Νωρίς το απόγευμα, η βόλτα είχε ολοκληρωθεί. To “Zhouzhuang είναι διάσημο για τα κανάλια, τα παλιά σπίτια και τις γέφυρες» μας είπε ο Troy. “Όμως είναι γνωστό και στους λάτρεις της γαστρονομίας! Η σπεσιαλιτέ εδώ είναι το Wansan Pig’s Leg (ποδαράκι χοιρινό)».
Ψωνίσαμε λοιπόν κι εμείς ένα μπουτάκι χοιρινό που (όπως βλέπετε και στη φωτογραφία) έρχεται και δένει με τις Δίδυμες γέφυρες! Βράζει σε χαμηλή φωτιά μέσα σε μια καφετιά σάλτσα και γίνεται τρυφερότατο, συνδυάζεται δε με κάτι ξερά ποδαράκια κότας και κάτι γλυκά από πάστα αμυγδάλου… Χορτασμένοι πολιτιστικά και γαστριμαργικά πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς τη Σανγκάη, που έμελλε να διαρκέσει 2 ώρες περισσότερες από τον πηγαιμό… είχαμε βλέπετε πέσει σε κίνηση, 24 εκατομμύρια άνθρωποι είναι αυτοί!
