Στήλες
Το ταξίδι απλώνει τα πλοκάμια του στο βιβλίο των αναμνήσεών μας, κατακτώντας χώρο δυσανάλογα μεγαλύτερο από τον πραγματικό χρόνο που του αφιερώσαμε. Έτσι, επιμηκύνει τη ζωή μας.
— Μάγια Τσόκλη
Η Συκιά Κορινθίας δεν είναι απλώς ένα μικρό και γραφικό χωριό που αγναντεύει τον Κορινθιακό κόλπο. Είναι το «αραξοβόλι των ποιητών», που ατενίζει με δημιουργικότητα το μέλλον, προωθώντας μια «τοπική» τουριστική ταυτότητα, μέσα από μια πρωτόγνωρη -για τα ελληνικά δεδομένα- συνεργασία.
Ο Κώστας Κοτσανάς ολοκληρώνει το όραμά του να αναδείξει την τεχνολογία του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, στεγάζοντας τα πολυάριθμα εκθέματα-ακριβή λειτουργικά αντίγραφα στα τρία Μουσεία στο Κατάκολο, την Αρχαία Ολυμπία και πλέον και στο art-nouveau κτήριο της οδού Πινδάρου 6 και Ακαδημίας στην Αθήνα.
Στα μικρά νησιά του Αιγαίου βρίσκονται όλοι οι κρυμμένοι «θησαυροί» της θάλασσας. Σε αυτά τα νησιά διατηρούνται ακόμα ζωντανές οι εικόνες γαλήνης των καρτ-ποστάλ που αποζητούν όλοι όσοι έρχονται καλοκαίρι στην Ελλάδα.
Με τρεις ταυτόχρονα εκθέσεις σε Αθήνα, Μύκονο και Τήνο, με performances και αφιερώματα, με εντελώς νέες δημιουργίες αλλά και με νέες αναγνώσεις καταξιωμένων έργων του, ο διεθνής μας εικαστικός προκαλεί τόσο το κοινό με τη χειμαρρώδη παραγωγή και σκέψη του, όσο και τον πανδαμάτορα χρόνο με το νεανικό του σφρίγος.
Καλοκαίρι με χιούμορ και φαντασία στη φύση, τους μύθους και τις ιστορίες της Οίτης.
Ένα road trip με παιδιά στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη με άξονα τη Λίμνη Κερκίνη, το Νέστο, το δέλτα του Έβρου και το δάσος της Δαδιάς.
Είναι τόσο κοντά στην Αθήνα, αλλά δεν γνωρίζουμε τις ομορφιές της. Λίγο το έντονο ανάγλυφο κυρίως της νότιας Εύβοιας (που είναι αντικειμενικά απέναντι από την Αττική), λίγο το περιορισμένο οδικό δίκτυο και η δυσκολία στις μετακινήσεις ειδικά το χειμώνα, η Εύβοια δεν έχει αναπτυχθεί ως τουριστικός προορισμός κι αυτό για εμάς, την ελληνική οικογένεια είναι… καλό.
«Όπου το κλίμα ευνοεί την αμπελοκαλλιέργεια, γεννιέται πολιτισμός», διάβασα κάπου και κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι στην κορινθιακή γη. Μπορεί να βρίσκεται μόνο σε απόσταση μίας και κάτι ώρας από την Αθήνα, αλλά κρύβει μυστικούς θησαυρούς που συνοψίζουν ολόκληρη την πορεία του ανθρώπου και του πολιτισμού που δημιούργησε.
Να μην σας ζαλίσω με πολλά εισαγωγικά. Την Ρώμη την ξέρετε. Δεν είναι πλέον η ασπρόμαυρη πόλη της Anna Magnani, ή του Φελίνι, αλλά παραμένει πάντα το ίδιο όμορφη. Θέλει ωστόσο κάποιες «οδηγίες χρήσης» για να ξεφύγετε όσο γίνεται από τα πλήθη των χιλιάδων τουριστών που συρρέουν καθημερινά και να πλησιάσετε όσο γίνεται την κρυμμένη καρδιά της πόλης.
Πριν αρχίσουν να καταφθάνουν τα καλοκαιρινά στίφη των ξένων, το νησί διατηρεί τους ρυθμούς της καθημερινότητάς του. Η “Μυκονιώτισσα” -και όχι Μυκονιάτισσα- Δάφνη Χρονοπούλου μας ξεναγεί στην δικιά της – πιο εσωστρεφή, ανοιξιάτικη Μύκονο. Την ευχαριστούμε πάρα πολύ!
Επιλέγουμε ως ορμητήριο την Αμφίκλεια για να ζήσουμε μια ανοιξιάτικη οικογενειακή εμπειρία κοντά στη φύση, στα μονοπάτια του Παρνασσού και την Τιθορέα, ως τον Πολύδροσο και τη Γραβιά.